Έχει από την Μαύρη Δευτέρα 11 Ιουλίου που κάθε βράδυ είμαι έξω από το προεδρικό.
Δεν μπορώ να ησυχάσω, δεν μπορώ να πνάσω αν δεν αποδοθεί δικαιοσύνη και αυτήν τη φορά.
Γιατί ήταν πολλές οι φορές ες γην εναλίαν Κύπρον, που οι ένοχοι για εγκλήματα κατά του λαού παρέμειναν ατιμώρητοι. Αυτή τη φορά όμως ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι.
Μας ανατίναξαν. Ανατίναξαν την ησυχία μας, την αίσθηση της ασφάλειας μας και καταρράκωσαν την νοημοσύνη μας.
Ποιοι; Οι συνήθεις ύποπτοι. Οι εκπρόσωποι του παλαιοκομματισμού σε όλο του το μεγαλείο. Κι αυτό πιάνει από την αριστερά ως την δεξιά. Εννοείται πως ο πρόεδρος ως ο ανώτατος εκλεγμένος άρχοντας φέρει το μεγαλύτερο μερίδιο πολιτικής ευθύνης, αλλά και όλοι όσοι ήταν στην ολομέλεια της βουλής, όταν η κ. Γιωρκάτζη παρέδιδε την έκθεση για το 2009, στην οποία ξεκάθαρα ανέφερε τους κινδύνους για τα εκτεθειμένα εμπορευματοκιβώτια με εκρηκτικά είναι πολιτικώς ένοχοι.
Όταν αποφάσισα να ασχοληθώ με την πολιτική πριν 8 μήνες ήξερα πως έμπαινα σε βρώμικο παιγνίδι. Έχω κάποιες ηλεκτρονικές επιστολές ενός βαθειά πνευματικού κύπριου που ζει στην Αθήνα, πνευματικού μου πατέρα, ο οποίος με προειδοποιούσε για τους κινδύνους και πως πάω να βαδίσω σε βρωμερά μονοπάτια. Κι εγώ του απαντούσα : Μην ανησυχείτε. Είμαι καθαρή και ο Θεός θα με προστατεύσει.
Πιστεύω στον Θεό, αν και δεν είμαι πολύ σίγουρη για τις θρησκείες. Φυσικά, τώρα δεν είναι η ώρα να αναλύσουμε τις υπαρξιακές μου ανησυχίες, αλλά το θέμα είναι πως παρόλο ότι είμαι καθαρή, μετάφραση: ουδέποτε χρηματίστηκα, ουδέποτε συμμετείχα σε ξεπούλημα της χώρας μου και των συμπατριωτών μου λαμβάνοντας μίζες, καλύπτοντας σκάνδαλα και έχοντας οφέλη, παρόλα αυτά, νιώθω τις τελευταίες μέρες πως βρίσκομαι στην μπούκα του κανονιού.
Φυσικά, είμαι πολύ μικρή και ασήμαντη, για να απασχολήσω την κοινή γνώμη, αυτές τις μέρες που θρηνούμε τα παιδιά μας και την οικονομική και ενεργειακή μας καταστροφή.
Με πιάνει το παράπονο όμως. Και δεν είναι η πρώτη φορά που κλαίω έξω από το προεδρικό. Η πρώτη ήταν όταν την Πέμπτη 15 Ιουλίου πήρα το μικρόφωνο και ενημέρωσα τον κόσμο πως τα παιδιά με την μικροφωνική δεν είναι αντιδιαδήλωση και πως μας δίνουν το μικρόφωνο και ενώθηκαν οι δύο εκδηλώσεις και αποφεύχθηκε ο αλληλοσπαραγμός. Επιστρέφοντας πίσω στο πλήθος βρέθηκε μια χρυσόστομη να μου πει : Κανεί με την αυτοπροβολή.
Η δεύτερη φορά ήταν όταν βορειοηπειρώτης φιλοξενούμενος στην Κύπρο και προσκολλημένος σε σημαντικά πολιτικά πρόσωπα άρχισε να μου φωνάζει μέσα στον κόσμο : Εσύ δεν πρέπει να βρίσκεσαι εδώ. Το κάνεις για πολιτικό όφελος. Και φυσικά συνέχισε με κοσμητικά επίθετα και βρισιές. Εδώ είμαι αναγκασμένη να πω πως ο πατέρας μου είναι από τα ιδρυτικά στελέχη της ΣΦΕΒΑ, της φοιτητικής οργάνωσης για την απελευθέρωση της ελληνικής Βορείου Ηπείρου, πως ο πατέρας των παιδιών μου είναι βορειοηπειρώτης και πως αυτός ο «κύριος» δεν μπορεί να μου το συγχωρήσει πως χώρισα από έναν βορειοηπειρώτη. Το τι συνέβηκε με τον πατέρα των παιδιών είναι καθαρά προσωπική μας υπόθεση και δεν πρόκειται να την βγάλω στην επιφάνεια για να με λυπηθεί ο κόσμος. Ένα έχω να πω. Ο πρώην σύζυγος μου, που βρέθηκε στην Κύπρο τις τελευταίες μέρες ως ο φυσικοθεραπευτής της Σκεντερμπάου, της ομάδας από την Κορυτσά, που έπαιξε στις 20 Ιουλίου με το Αποέλ, αναζητεί το τηλέφωνο του εν λόγω κυρίου για να του ζητήσει τον λόγο για το βρισίδι προς την μητέρα των παιδιών του. Αλλά αυτά είναι αναμενόμενα όταν είσαι πολιτικό πρόσωπο; Τι πολιτικό πρόσωπο είμαι ρε παιδιά; Για πέστε μου; Ήμουν ποτέ μέσα στην βουλή; Έκαμα ποτέ μοίρασμα μιζών και αλληλοκάλυψη με κανέναν; Να ξέρω δηλαδή. Γιατί εγώ μετρώ πόσα χρωστώ, όχι πόσα έχω αποταμιευμένα…
Την δεύτερη φορά που έκλαψα ήταν όταν στις 19 Ιουλίου και ενώ προσπαθούσα να αποτρέψω επεισόδια μεταξύ των διαδηλωτών έξω από το προεδρικό και των «συντρόφων» που η αστυνομία άφησε να περνούν από την περίγυρο του συλλαλητηρίου ως αρνιά, ένας νεαρός άρχισε να μου φωνάζει πως : δεν θέλουμε κανένα πολιτικό, φύγε και με άρπαξε από το μπράτσο και άρχισε να με «κολοσέρνει», ώσπου βρέθηκε κάποιος ψυχραιμότερος να τον σταματήσει.
Η Τρίτη φορά ήταν το βράδυ της 20ης Ιουλίου που πέρασε το Ελάμ από την διαδήλωση και είδα και έφριξα με τον φόβο των αυτοαποκαλούμενων συντονιστών. Εννοείται πως ο κ. Στέλιος Κυθραιώτης, ιδιοκτήτης της Offsite, με καθύβρισε μπροστά σε κόσμο όταν με είδε, αλλά αυτό δεν με έκανε να κλάψω. Περισσότερο με στενοχώρησε ο πανικός και η ανησυχία με την κάθοδο των ελαμιτών. Και το γεγονός πως ενώ το παίζουμε "αντιεξουσιαστές" και "ακτιβιστές" φοβόμαστε και την σκιά μας, μπας τυχόν και εμπέσουμε στις προπαγάνδες του καθεστώτος.... Το να διαδηλώνεις για τους κάττους, τους σσιύλλους τζιαι τις σιελώνες έχει μεγάλη διαφορά από του να διαδηλώνεις ενάντια στο παλαιοκομματικό κατεστημένο. Αλλά, φαίνεται πως οι επαγγελματίες διαδηλωτές, οι επαγγελματίες ακτιβιστές ανέλαβαν την εξουσία του μικροφώνου τζιαι... πιάστα τζιαι γύρασιν....!
Να συνεχίσω; Στις 21 Ιουλίου πήρα τον λόγο, και μίλησα για επανακαθορισμό της ουσίας του γιατί βρισκόμαστε έξω από το προεδρικό. Προτού μιλήσω, ένας φοιτητής, θάναι δεν θάναι 20 χρονών, μου επέστησε την προσοχή : Πρόσεχε τι θα πεις. Και πρόσεχα, Παντελή, αλλά δεν με άκουσες, μου είπες μετά.
Γμτ. Θα αρχίσω να βρίζω. Και δεν μου πάει που είμαι κόρη του παπά. Χθες, και ενώ «φιλοξένησα» στα γραφεία της ΚΥ.ΠΡΟ.Σ. την σύσκεψη μιας από τις ούτω καλούμενες συντονιστικές επιτροπές, επιστρέφοντας στο προεδρικό, πληροφορήθηκα από στενούς συνεργάτες μου πως ο κ. Χάρης Στασής, τον οποίο γνώρισα στην εκπομπή «Τολμώ» της κ. Ελίτας Μιχαηλίδου αυτοαποκαλούμενο ως εκπρόσωπο του ανύπαρκτου συνδέσμου χωρισμένων ανδρών, τον οποίο ξαναείδα σε κατάστημα πώλησης αυτοκινήτων πριν 4 χρόνια, και ο οποίος ήταν ένα από τα άτομα που προσπάθησαν να παίξουν τον παράγοντα στις εκδηλώσεις έξω από το προεδρικό, ο οποίος λέει πως διδάσκει στο πανεπιστήμιο Κύπρου, αυτό δεν το γνωρίζω, διέδιδε στον κόσμο έξω από το προεδρικό χθες πως εγώ «ΈΒΓΑΛΑ ΕΝΑ ΔΟΝΗΤΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΣΑΝΤΑ ΜΟΥ ΤΗΝ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗ ΜΕΡΑ ΚΑΙ ΕΙΠΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΆΝΤΡΑΣ»!!!!!!!!!
Αν είναι ποτέ δυνατόν!!!!!!!!!!!!!!
Μλκ, πόσοι φιλοχριστοφικοί πράκτορες έρχονται στις διαμαρτυρίες;;;;;;
Φύρτου! Και δηλαδή τώρα πρέπει να φοβάμαι; Γιατί πληροφορήθηκα χθες πως υπάρχει μια λίστα στην προεδρική φρουρά με τα ονόματα των ανθρώπων που μένουν μετά τις 11 έξω από το προεδρικό, ως τις 4-5 και κρατούν αναμμένη την δάδα και την ελπίδα. Αυτοί λοιπόν για την ασφάλεια του προεδρικού είναι ναρκομανείς και οι περισσότεροι άρτι αποφυλακισθέντες βαρυποινίτες.
Φίλε!!!! Ανατίναξες ολόκληρο το νησί.
Μας βύθισες σε ένα βαθύ πένθος, σε ένα βαθύ χρέος και στην χειρότερη οικονομική κρίση που πέρασε ποτέ η κυπριακή δημοκρατία!!! Κι ακόμα γράφεις σε κολλούες ονόματα, μαρκάρεις κόσμο αδίκως και βάζεις τους πράκτορες σου να μας προπηλακίζουν;
Ότι και να κάνεις, που τον λούκκον που έσυρες τον εαυτόν σου, δεν μπορείς να φκεις. Τζιαι λαλώ σας, υπόψην, αν πάθω τίποτε είτε εγώ είτε τα κοπελλούθκια μου, μη κακόν, ξέρετε ποιόν θα δακτυλοδείξετε!!!
Βάρμε φυλακήν, ρε. Αν σου περνά. Εκατάφερες να μεν μιλώ στα μικρόφωνα. (Ως κι ο Ούτοπος μίλησε απόψε εν όψει δημοκρατίας. Εγώ να μεν μιλώ, επειδή κάμνω το για μικροπολιτικό όφελος τζιαι μπας τζιαι περάσουν οι Ελαμίτες εν να μιασθούμε).Έβαλες τα πιονάκια σου να με προπηλακίσουν, να με δέρουν, τι άλλον θέλεις; Κάτσε με μέσα να ησυχάσουμεν. Τζι εσύ τζιαι εγώ. Αλλά, εν σου συμφέρει. Γιατί μετά έν να αρκέψω να λαώνουμαι για τις δικτατορικές διαταγές του Τρυφωνίδη.
Και κάτι άλλο, απλώς προς γνώσιν και όχι συμμόρφωσιν. Μπορεί τζιαι να μεν ζήσω ως τις επόμενες βουλευτικές. Αλλά εν είμαι σαν μιαν κοκόνα που εφκήκεν βουλευτίνα του λαού, προσποιούμενη αρρώστιες. Οι αρρώστιες μου αφορούν μόνον εμέναν τζιαι μόνον. Αλλά, πρόσεχε. Πρόσεχε πάρα πολλά. Τζιαι ο λαός εξύπνισεν. Τζι ο Στάλιν εν προ καιρού στην άλλη ζωήν. Λέμεν, τώρα. Αν η ιδεοληψία σου σε αφήνει να το αντιληφθείς.
Κάτσε με μέσα, ρε κουμπάρε, να γελάσουμεν. Άτε.
Τζιαι ακόμα αντέχω τζιαι αντιστέκομαι τζιαι δεν μπορώ να αναφωνήσω : Ο κάθε λαός έχει την εξουσία που του αρμόζει!!!
